Na het zien van de vrolijke cover en het lezen van de flaptekst was ik heel benieuwd naar dit feelgood verhaal. En wat een geluk, ik mocht van Luitingh Sijthoff het verhaal alvast vooruit lezen. Dit is voor mij het eerste verhaal dat ik van Mia Zomerdijk lees.

Leonie is heel tevreden met haar leven als leerkracht van groep twee en ze streeft haar droom na om schrijfster te worden. Toch ontbreekt er iets: die ene speciale persoon in haar leven. Leonie heeft geen interesse in online daten; ze vertrouwt liever op het lot. Daarom verstopt ze zeven briefjes op plaatsen waar ze leuke mannen verwacht: in haar favoriete boek in de boekhandel, in een Noorse trui in een vintagewinkel, in het museum.

Het werpt zijn vruchten af: diverse dates dienen zich aan, sommige meer geslaagd dan andere. Maar dan laat het lot ook zijn andere kant zien. Wat blijft er over van dromen als alle hoop vervlogen is? Of is het beter om te blijven geloven in wat het leven voor je in petto heeft?

Het verhaal is luchtig, redelijk vlot en met humor geschreven, de korte hoofdstukken zorgen dat je gemakkelijk nog een hoofdstuk, en nog één, en nog één, doorleest.

Je leest het verhaal vanuit Leonie. Op sommige momenten had ik een beetje moeite met Leonie, en wilde ik haar het liefst door elkaar schudden zodat ze eens een beslissing nam. Ze is heel twijfelachtig en voorzichtig, daar is niets mis mee, maar ik vond het soms nogal langdradig lezen. Haar beste vriendin Linda zorgt voor een beetje extra pit op dit soort momenten.

Naarmate het verhaal vorderde en de reacties op de briefjes begonnen te komen werd het verhaal voor mij aangenamer. Leonie had er weer zin in, en daardoor vond ik haar een stuk leuker. En de plottwist op het einde, die zag ik dan ook niet helemaal aan komen, wat het dan ook weer leuker maakt.

Al met al een heerlijk feelgood voor tijdens de vakantie of gewoon op een mooie zomerdag.