Chloe heeft het helemaal voor elkaar, in haar gedachten dan. Ze wil voor haar dertigste een succesvolle makelaar zijn die mooie villa’s verkoopt en een goede betrouwbare vaste relatie hebben met haar vriend de Franse chef-kok Jean-Luc. Helaas is haar dit nog niet gelukt. Ze is nog steeds junior makelaar en krijgt alleen maar panden toegewezen die haast onbewoonbaar en dus ook onverkoopbaar zijn. En haar relatie gaat ook niet hoe ze had verwacht.

Tijdens een avondje stappen met vrienden laat ze zich uitdagen voor een ruilactie. Het begint met een gratis knuffel die ze inwisselt voor een zonnebril, en daarna moet je het artikel steeds voor iets groters ruilen. Wat voor Chloe geen probleem is, en uiteindelijk gaat ze op een fiets naar huis. Hierdoor vraagt ze zich af, hoe ver kan je gaan met zo’n ruilactie?

Vanaf de eerste pagina leer je Chloe wat je uitspreekt als Klo-wie kennen. De ruilactie is zo origineel neergezet dat je soms niet weet welke kant het op zal gaan en dat maakt het juist zo leuk. Het verhaal zit goed in elkaar met een mooie groeiende opbouw naar het einde toe.

De schrijfstijl is vlot, levendig, beeldend en met veel humor. De grappige benamingen voor een mannelijk deel zijn soms gewoon te hilarisch. Ik kijk nu met hele andere ogen tegen een “fruistschaal” aan (dank je wel Julia).

Er komen ook echt wel serieuze onderwerpen voorbij, zoals echte vriendschap, familie, onvoorwaardelijke liefde tussen vader en zoon en natuurlijk de romantische liefde en lust niet te vergeten.

Julia heeft de groei van Chloe heel mooi neergezet. Wanneer het kwartje valt bij Chloe is ook alles duidelijk en gaat ze ervoor met heel haar hart. En dat is zo mooi om te lezen.

Dit is echt een feelgood verhaal wat je moet lezen, het is niet alleen mooi, origineel maar ook vol met humor. Echt een aanrader.