Rosie lijkt alles op orde te hebben: ze heeft een geweldige baan als wetenschapper bij een ziekenhuis en ze heeft leuke vrienden. Regelmaat: daar houdt ze van. Haar overzichtelijke leven wordt op zijn z’n kop gezet door de komst van een nieuwe collega: de aantrekkelijke, maar onuitstaanbare Benjamin uit Engeland, met wie ze moet strijden om een felbegeerde promotie en dat zet haar wereld op z’n kop. Zal ze haar hoofd of haar hart volgen?

Dit is het eerste deel van de Diagnose: Liefde serie.

Wat begint als een slow-burn, enemies-to-lovers-romance, loopt al snel een versnelling harder als je verder in het verhaal komt.

Je leest vanuit Rosies perspectief, waardoor je in eerste instanties alleen oppervlakkige informatie van één kant krijgt over Benjamin. Hierdoor word Benjamin al snel als een hork bestempeld die op Rosies baan uit is.

Het verhaal is luchtig, vlot en met humor geschreven. Naar mate je verder leest komen er zwaardere onderwerpen in het verhaal voor, maar die zijn heel mooi verwerkt waardoor het verhaal niet zwaar beladen aanvoelt.

Het is een origineel verhaal wat leuk is uitgewerkt. De personages hebben hun eigen identiteit en zijn goed neergezet waardoor je je gemakkelijk in het verhaal kunt verplaatsen. Je volgt ze in hun vertrouwde werk omgeving en ziet ze een persoonlijke groei doormaken.

Heel knap dat Madelon dit allemaal in een novelle heeft kunnen verwerken, alsof het aanvoelt als een volledig verhaal. En dan is dit nog maar het eerste deel van de serie. Ik ben nu wel heel nieuwsgierig naar het volgende deel.