Antonia heeft maar één doel in het leven, zelf rijk worden, en als dat niet lukt, dan maar een rijke man trouwen. Op negentienjarige leeftijd gaat Antonia met haar vriendinnen Sophia en Helene naar een liefdadigheidsdiner. Daar ontmoet ze Egbert, een rijke galeriehouder die graag samen met Antonia naar New York wil om een eigen galerie te starten. Hoewel ze niet verliefd is, gaat ze toch met hem mee. En dan ontmoet ze Paul, het tegenovergestelde van Egbert. Antonia maakt een keuze met haar hoofd en niet met haar hart. Alleen de tijd zal weten of dit de juiste keuze is geweest.

Ik was gelijk weg van de cover, het heeft een mooie romantische aanblik. Zo één waar je in het oneindige kunt blijven staren. Dit in combinatie met de flaptekst zorgde voor een hoge verwachting van het verhaal.

In het begin moest ik even in het verhaal komen, maar dat is van korte duur want de personages zijn zo levendig en vol emotie neergezet dat je al snel helemaal in het verhaal zit.

Sonja heeft een vlotte, levendige, krachtige en beeldende schrijfstijl. Hoewel een deel van het verhaal een beetje voorspelbaar is, zorgt ze  verschillende verrassingen in het verhaal blijft. De personages zijn goed uitgediept, mooi en met emotie beschreven. Doordat je het verhaal vanuit het verleden (1959) en heden (1992) leest leer je iedereen goed kennen.

De hechte vriendschap tussen de drie vriendinnen is een soort rode draad in het verhaal. In tijden van nood kan Antonia altijd op ze terugvallen.

De weg terug is het debuut van Sonja Kemp. Het is een aangrijpende roman waarin vriendschap, familie en liefde centraal staan.Ik kan je dit boek zeker aanbevelen.