Geen gewoon avontuurtje - Cynthia Zwagemaker

Cynthia haar vorige novelle Hart voor de baas, was een heerlijke feelgood novelle, dus ik was heel benieuwd naar dit verhaal.

Vivian is kapot van verdriet na het overlijden van haar geliefde kat Meneer Snorhaar. Zowel van haar (ex-)vriend Roger als haar vriendinnen krijgt ze hier geen begrip voor, omdat het maar een kat was. Omdat het leven toch al kort genoeg is, besluit ze een spontane roadtrip te maken dwars door Amerika. In haar eentje nog wel. Super spannend allemaal, zo’n eerste rondreis in je uppie. Dan ontmoet ze de knappe Nederlandse Frank, hij is het tegenovergestelde van Vivian. Hij reist met een vriendengroep, maar die zijn al vertrokken. Dus de ideale manier om de rest van de reis samen voort te zetten. Kan Vivian haar gevoelens de baas blijven, zolang Frank niet weet wie ze echt is?

Je leest het verhaal vanuit het personage van Vivian, een jonge vrouw die het liefst op de bank zit, maar er nu helemaal klaar mee is en een rondreis in haar eentje maakt. Hoe avontuurlijk wil je het hebben. Vivian twijfelt over veel dingen en haar gedachten staan nooit stil, die lees je dus voornamelijk.

De schrijfstijl van Cynthia is vlot, luchtig, met veel drama en een vleugje humor. Er zijn mooie thema’s in het verhaal verwerkt zoals, vriendschap, verdriet, rouw, en natuurlijk liefde. Het verhaal kent de nodige ups en downs tijdens de rondreis door Amerika.

Frank en Vivian zijn goed neergezet als de tegenpolen die ze van elkaar zijn, maar zodra er gevoelens in het spel komen groeien ze al snel naar elkaar toe.

Ik kon me soms best wel een beetje irriteren aan Vivian haar personage, hoe ze op bepaalde momenten helemaal in haar eigen bubbel zat. Ze was zo voorzichtig, durfde haar eigen gedachte niet hardop te zeggen. Ik wilde haar het liefst een schop onder haar kont geven en zeggen dat ze in haar zelf moest geloven, dat ze er mocht zijn en ervoor moest gaan.

Ondanks dat het een mooi, leuk en origineel verhaal is, kon ik me niet zo goed door het verhaal laten meevoeren en dat vond ik best jammer.

Dat neemt niet weg dat ik dan toch weer heel nieuwsgierig ben naar haar volgende verhalen.