Het verhaal:

Wanneer Rafiqs pleegbroer en beste vriend Vinnie onverwacht sterft, gaat de politie uit van zelfdoding. Maar Rafiq gelooft dat er meer aan de hand is en verdenkt Vinnies ex-vriendin Natalina. Als zij weigert antwoorden te geven, wendt hij zich tot zijn buurvrouw Lani: een kluizenaar en getalenteerde sjamaan die contact kan leggen met de doden. Zullen de antwoorden Rafiq de rust brengen die hij zoekt, of blijft hij voor altijd verstrikt in zijn rouw?

Dit is mijn eerste boek van Roxanne Borgman. Een verhaal over zelfdoding en geesten. Een stapje uit mijn comfortzone, maar dat vind ik ook leuk. Zo ontdek ik weer mooie nieuwe verhalen en auteurs. En na het lezen van dit verhaal was ik zeker niet teleurgesteld.

Het is een kort verhaal, dus het tempo zit er meteen al goed in. En persoonlijk gezegd vind ik dat erg fijn. De verhaallijn zit goed in elkaar en tussen de regels door voor je een bepaalde spanning die als een rode draad door het verhaal heen loopt. Waarom heeft Vinnie het gedaan? En wat houdt Rafiq achter?

We lezen het verhaal vanuit Rafiq. De sterke band tussen Rafiq en Vinnie is realistisch, mooi en zelfs voelbaar beschreven. Rafiq kan niet bevatten dat Vinnie zelfmoord heeft gepleegd en gaat samen met Lani een sjamaan op onderzoek uit. En dat is het moment dat de geesten voor ons ook duidelijk in beeld komen.

Het zware onderwerp zelfdoding word integer en respectvol beschreven. Het is niet een impulsieve daad, het is iets wat klein begint en sluimert op de oppervlakte tot het zo sterk is dat je er niet meer tegen kunt vechten. Het zet je aan het denken in deze snelle tijd van mobieltjes, internet, social media.

De geesten die niet langer zwegen is een aangrijpende novelle, gecombineerd met spanning, spiritualiteit en een beetje hulp uit het geestenrijk. Een verhaal die aankomt tijdens het lezen. Je voelt het verdriet, de rouw, het zware schuldgevoel en uiteindelijk de verlichting.