Samen met de Zin in feelgood leesclub mocht ik De Briar Club van Kate Quinn lezen. Door de cover was ik erg nieuwsgierig naar het verhaal geworden. Dit was mijn eerste boek van Kate Quinn, maar zeker niet de laatste.

Het verhaal:

Washington DC, 1950. De bewoners van het vrouwenpension Briar House zijn erg op zichzelf. Tot de mooie maar mysterieuze weduwe Grace de zolderkamer betrekt. Ze weet haar buren, die elk met hun eigen demonen kampen, te verenigen en zo ontstaat er een onwaarschijnlijke vriendschap tussen de vijf vrouwen. De etentjes die Grace wekelijks organiseert hebben een helende werking op hun levens. Maar Grace blijkt iets te verbergen… Dan verscheurt een gewelddadige gebeurtenis hun vriendschap. Wie is de vijand in hun midden?

De Briar Club is niet zomaar een boek, het is een boek met een stem. Degene die dit verhaal al hebben gelezen snappen dit wel. Je zou zelfs kunnen zeggen dat het boek het verhaal van de vrouwen aan je verteld.

De proloog begint met een dubbele moord, en zoals goed stoofvlees, suddert de spanning en het onbekende lekker door tot het einde van het verhaal. Want wie de slachtoffers en de dader of daders zijn dat weet je niet.

Het verhaal leest vlot, is heel gedetailleerd en beeldend geschreven. De hoofdstukken verschillen van kort en lang door elkaar heen, en dit leest totaal niet storend. De recepten die in de hoofdstukken worden beschreven klinken zo lekker dat het water ervan in mijn mond liep tijdens het lezen.

De personages zijn verschillend, mooi neergezet en goed uitgewerkt. Tijdens het verhaal leren we de vrouwen steeds beter kennen en daarmee ook hun geheimen. Ik vond het een leuke toevoeging dat Briarwood House ook een stem had gekregen en tussen de hoofdstukken door verteld wat er in de vier jaar voor de moorden is gebeurd.

Aan het einde word heel veel duidelijk en sommige plotwendingen kwamen als een verrassing. Wat ervoor zorgde dat het een geweldig einde van het verhaal is.

De Briar club is een origineel, verhaal vol spanning, emotie, geheimen maar ook vriendschappen en de drang om te overleven. Het verhaal staat als feelgood, al vind ik het eerder een cosy-crime. Maar wat voor genre het ook is, ik kan dit boek je aanbevelen.